Ale niestety, mimo, że zespół przyjechał ze swoją ekipą i postawili niezłe „klocki” , to efekt finalny był tragiczny. Co ciekawe, to ta sama firma, która (o ile się nie mylę),  zawaliła już kiedyś słynny koncert Stinga na Służewcu, ale jak widać nauka poszła w las. Podstawowa sprawa to poziom głośności. Gdyby ci panowie tak zagrali w „cywilizowanym” kraju, mieli by poważne problemy ze służbami odpowiedzialnymi za dbanie o zdrowie słuchaczy. Żałowałem że nie wziąłem miernika ciśnienia akustycznego, ale gwarantuję, że były przekroczone wszystkie normy.
Ja wiem, że to jest rockowa kapela i że musi być głośno, ale jeśli to ma być jedyny walor występu, to chyba coś się komuś pomyliło ? Miałem miejsce siedzące mniej więcej w połowie sali i było fatalnie. Wbrew tytułowi ostatniej płyty zespołu, to nie był ”systematyczny” chaos, tylko raczej totalny….
Wokal zupełnie niezrozumiały ( poza fragmentami gdy instrumenty grały ciche, spokojne frazy) imponujący wielkością zestaw perkusyjny brzmiał sucho i bez „polotu” ( uderzenia w werbel to była autentyczna katorga dla ucha ) bas zlewał się w jedną , „gumową” nutę, i jedyne co można było jako tako wychwycić z tego bałaganu, to była gitara Petrucciego i frazy grane przez fantastycznego skądinąd klawiszowca, który tak na marginesie, też miał problem z jednym ze swoich instrumentów, no ale to zawsze może się zdarzyć.
Żeby cokolwiek usłyszeć, musiałem cały czas mieć zatkane lewe ucho, gdyż dźwięk odbijał się od ścian i zaprawdę powiadam wam, że nie wystarczy powiesić Line Aray i postawić cyfrową konsoletę, żeby uzyskać choćby zadowalający efekt.
Po ok. 40 min. w trosce o receptory słuchowe zmuszony byłem opuścić zajmowane miejsce i postanowiłem przenieść się na płytę. Tak jak przypuszczałem, po opuszczeniu sali i zamknięciu drzwi nagle okazało się, że wszystko w miarę poprawnie słychać, z tym, że nie widać, co jednak jak się wydaje, jest pewnym zaprzeczeniem idei uczestnictwa w wydarzeniu muzycznym na żywo. Wiem skądinąd, że na Torwarze najlepsza słyszalność jest na płycie, więc niejako w poczuciu obowiązku udałem się w to miejsce, tym bardziej, że sala była zapełniona mniej więcej w 60% i bez problemu mogłem stanąć sobie koło konsolety. Ciekawostką był fakt, że mikser stał na poziomie podłogi (zabrakło podestów ?) i obsługujący go akustyk praktycznie nie miał kontaktu wzrokowego ze sceną, ale co gorsza, zdaje się, że słuchowego też nie miał… W tym miejscu również było duuuużo za głośno, co nie może dziwić zważywszy na fakt, że wszystkie linijki ledowe na wyjściach miksera cały czas praktycznie nie opuszczały czerwonego pola.  Jeszcze tylko rzuciłem okiem na racki, które oprócz procesorów głośnikowych i zasilaczy prawdopodobnie nie zawierały żadnych procesorów (no cóż , cyfrowy stół ma to wszystko wbudowane) i poszedłem na sam koniec sali, gdzie przy wyjściu było jednak trochę lepiej słychać, co zauważyło jeszcze zdaje się wiele osób, bo siedzieli na schodkach, mimo że jak wspominałem, było wiele miejsc siedzących i połowa płyty była pusta.
Jeszcze przed zakończeniem koncertu mocno zniesmaczony opuściłem ten specyficzny przybytek sztuki, która tym razem okazała się   (abstrahując od umiejętności muzyków ) sztuką przez małe s.
Na jakiś czas wyleczyłem się z chęci uczestnictwa w tego typu wydarzeniach, która jednak pewnie jeszcze powróci, tak jak powróciła teraz, po nieszczęsnym koncercie Stinga, z którego też wyszedłem w połowie, podobnie jak setki, a może i tysiące osób które wtedy nic nie słyszały. Trudno się temu dziwić, zważywszy na fakt, że firma nagłośniowa użyła wtedy tylko trochę większego zestawu niż teraz na Torwarze, tyle że tam było podobno 150 tys. ludzi, a tu pewnie ze 3 tys. Ja wiem, że gwiazdy z najwyższej półki mają swoich ludzi i niechętnie ryzykują z mniej znanymi firmami, ale głowę daję, że większość ze znanych mi z osobistych kontaktów firm, choćby ze stolicy naszego kraju, nagłośniła by te obie imprezy o niebo lepiej.
Na koniec refleksja historyczna: na tym samym Torwarze, jakieś ćwierć wieku temu oglądałem koncert jednej z moich ulubionych kapel Wishbone Ash. Jedno mogę powiedzieć na pewno: było lepiej słychać !!! i choć para leciała z ust (chyba nie było ogrzewania) to tamten koncert pamiętam do dziś, a ten wczorajszy chciałbym jak najszybciej zapomnieć, żeby nie obrzydzić sobie jednej z bardziej cenionych przeze mnie kapel rockowych czasów współczesnych.
Jest jednak może jeden pozytywny aspekt takich wydarzeń : firmy krajowe mogą już spokojnie konkurować w dziedzinie profesjonalnych nagłośnień z czołówką światową, choć oczywiście jeszcze trochę czasu upłynie, zanim menadżerowie gwiazd nabiorą przekonania, że nie zawsze warto ściągać kogoś zza oceanu, czy choćby ze Szwajcarii, żeby zrobić „imprezkę” na Torwarze. A to, że Stolica nie ma tak naprawdę sali koncertowej z prawdziwego zdarzenia, to już zupełnie inna kwestia, więc na koniec moje hasło wyborcze:
„idźmy na wybory – albo niech koncertują Kaczory”